22 september staat bij het hele team rood omcirkelt, het officiële einde van de voorbereiding. De voorbereiding van een seizoen duurt lang en staat gelijk aan sprintjes, pionnenloopjes, laddertjes en veel techniek trainingen. De afsluiting hiervan wordt als een bevrijding gezien, omdat er eindelijk voor de punten gespeeld gaat worden. Eindelijk gaat er competitie gevoerd worden, niks is leuker dan een competitie spelen. Strijd en adrenaline, iets wat tijdens oefenwedstrijden heel anders voelt.
De competitie dit jaar begint met een uitwedstrijd en dat is gelijk een pittige. Uit tegen Kampen, een team dat vorig jaar 2de of 3de is geworden, gelijk een goede test. Vorig seizoen hebben we daar nog gewonnen met 3-1 tegen het einde van de competitie. Met die wedstrijd in de gedachte, had Max Nieuwstad zijn relikwie uit Kampen weer meegenomen. Vorig seizoen was hij namelijk zijn sportschoenen vergeten naar de wedstrijd en had daar uit de gevonden voorwerpen schoenen gepakt. Twee maten te groot, oud en zonder demping. Hij speelde één van zijn beste potten van het seizoen en besloot de schoenen mee te nemen. Niemand wist nog van het bestaan van de schoenen af, maar toen Max ze uit zijn tas haalde werd de gretigheid alleen maar groter om hier nog eens te winnen.
De eerste wedstrijd van het seizoen is altijd een beetje onwennig: de protocollen voor de wedstrijden gelden weer, spelers worden voorgesteld, er staan weer vlaggers naast het veld. Eén ding ontbrak, namelijk de tweede scheidsrechter. Deze kwam, door zich te verslapen of een open brug, 2 minuten voor tijd binnen. Om 17:10 uur kwam het eerste fluitsignaal voor wat een spannende wedstrijd beloofde te worden.
Set 1 werd een zeer spannende set. Het onwennige was goed te merken aan het aantal foutserves aan beide kanten. Kampen pakte de gehele set een kleine voorsprong van 3 à 4 punten. Aan het einde van de set werden een aantal rally’s in ons voordeel beslist en met het minimale verschil van 2 punten werd de set gewonnen met 25-27.
De tweede set werd een waar spektakel voor ons, alles viel goed, op de eerste punten na. Eerst 1-5 achterstand, maar vanaf toen ging het gas open. De service ging vele malen beter, de pass was dik in orde en alle ballen die we aanraakten, werden gescoord. De mannen aan het net stonden als een muur te blokkeren en Kampen kreeg geen bal op de grond. Dit resulteerde in een enorm dikke setwinst van 11-25.
Als er een voorsprong van 2-0 is, is het beruchte derde setje altijd een enorm lastige set. Dit bleek ook wel. De tegenstander was er na de tweede set ook klaar mee om zo voor schut te staan voor eigen publiek en ging meer alles of niks spelen. Helaas voor ons werd het alles. Niet bewust, maar toch ging het gas er een beetje af bij ZVH. De rally’s die we in de eerste twee sets wonnen, gingen verloren en Kampen kreeg steeds meer vertrouwen in hun kunnen. Ook een aantal wissels aan de kant van ZVH haalde deze keer niks uit en de set ging net zo hard weer verloren met 25-15.
De vierde set moest gewonnen worden om de volle buit van 3 punten binnen te halen. De set ging gelijk op, er werd redelijk goed gevolleybald, maar het was niet genoeg. Te verkrampt, te bang om deze set te verliezen en dat gebeurde ook. De serve werd zonder risico en druk ingebracht en Kampen kon er rustig op los spelen en won de set met 28-18.
De tiebreak in de vijfde set, kort en krachtig tot de 15 punten. Het werd een spannende, de hele set ging het over en weer en bij een 13-12 achterstand werd eindelijk de voorsprong gepakt en kwamen we op matchpoint. 13-14 voor ZVH, nog 1 bal en het is klaar en we pakken een heerlijke overwinning. Foute keuzes, domme fouten, misschien zelfs de druk? Eén ding is zeker, we bezweken onnodig en de set ging verloren met 17-15. Niks is zo zuur als 2-0 voorstaan en 3-2 verliezen. De “geleende” schoenen van Max brachten niet nogmaals het geluk waar we op gehoopt hadden en staan weer bij de gevonden voorwerpen in Kampen en kunnen hopelijk iemand anders weer nieuw geluk brengen.
Al met al is er goed gespeeld, alleen verzuimt om het op de beslissende momenten af te maken en verzorgt te houden. De eerste 288 van de 2860 km aan uitwedstrijden zit erop. Ja je leest het goed, dit jaar reizen we een kleine 3000 km met elkaar door heel Nederland. Als dat geen teambuilding is! Volgende week spelen we gelijk nog een uitwedstrijd, in Groningen bij Donitas. We zullen er alles aan doen om die reis met meer punten in de tas naar huis te komen, dat maakt die km’s een stuk makkelijker te verteren.
Om het positief af te sluiten, we hebben al 1 punt meer na de eerste wedstrijd dan vorig seizoen. Met een beter team, beter spel en een nog betere teamsfeer. Het beloofd veel goeds en we zien je hopelijk snel. 6 Oktober in Swanla is de eerste thuiswedstrijd, 19:30 uur!